ในความเป็นจริง, เพชรที่ปลูกในห้องทดลองอาจมีสีได้มากกว่าเพชรธรรมชาติ เช่น เพชรสีน้ำเงิน, สีชมพู, และสีเหลือง. เนื่องจากเพชรจากห้องปฏิบัติการมีองค์ประกอบทางเคมีเหมือนกับเพชรธรรมชาติ, มีหลายสีเหมือนอัญมณีธรรมชาติ. ซึ่งหมายความว่าห้องปฏิบัติการจะไม่มีสี, หรือเกือบไม่มีสี, สีชมพู, สีเทา, สีฟ้า, สีเหลือง, และอื่น ๆ! นอกจากนี้, วิธีการเฉพาะที่ใช้ในการผลิตเพชรจากห้องปฏิบัติการ (อุณหภูมิสูง, แรงดันสูงและการสะสมไอสารเคมี) ส่งผลให้ธาตุติดตามเข้าสู่ส่วนผสมมากขึ้น. ผลที่ตามมา, ห้องปฏิบัติการบางแห่งมีสีชมพู, สีเทาหรือสีน้ำเงินซึ่งหาได้ยากในเพชรธรรมชาติ.
สีของ เพชรที่ปลูกในห้องปฏิบัติการ สามารถทำได้หลายวิธี:
การเติมสิ่งสกปรก: ในระหว่างกระบวนการสังเคราะห์, องค์ประกอบเจือปนเฉพาะเจาะจงจะถูกเพิ่มลงในแหล่งคาร์บอน, เช่นเดียวกับเพชรธรรมชาติ. องค์ประกอบที่ไม่บริสุทธิ์เหล่านี้อาจส่งผลต่อคุณสมบัติทางแสงของเพชร, ส่งผลให้มีสีต่างๆ.
การรักษาด้วยรังสี: สีของเพชรสามารถเปลี่ยนได้โดยใช้รังสี. วิธีการนี้ใช้ในห้องปฏิบัติการเพื่อเลียนแบบกระบวนการเปลี่ยนสีของเพชรธรรมชาติ.
การบำบัดด้วยอุณหภูมิสูงและแรงดันสูง: ภายใต้สภาวะอุณหภูมิสูงและความดันสูง, สีของเพชรสามารถเปลี่ยนแปลงได้. วิธีนี้สามารถจำลองกระบวนการก่อตัวตามธรรมชาติในโลกลึกได้.
การสะสมไอของสารเคมี: เพชรที่มีสีต่างๆ สามารถผลิตได้โดยการนำสารประกอบต่างๆ มาใช้ในระหว่างกระบวนการสะสมไอสารเคมี.
วิธีการเหล่านี้ทำให้เพชรที่ปลูกในห้องปฏิบัติการมีสีที่แตกต่างจากเพชรธรรมชาติ, ตั้งแต่เพชรไร้สีแบบดั้งเดิมไปจนถึงเพชรสีต่างๆ, เช่นสีเหลือง, สีฟ้า, สีชมพู, ฯลฯ. เพชรสีเหล่านี้ยังมีคุณค่าในตลาดอัญมณีอีกด้วย, ขึ้นอยู่กับสีของพวกเขา, ความอิ่มตัวและความหายาก.